به گزار ش قرچک آنلاین; کودکان ازبدو تولد و حتی قبل ازآن مراحل مختلفی را برای تثبیت شخصیت خود پشت سر می‌گذارد و هر مرحله دارای مشکلات وفراز و نشیب های خاصی است.
مؤثرترین دوره در شکل‌گیری شخصیت انسان:
والدین ازمؤثر ترین وارزشمندترین معلمان فرزندان در تاریخ بشمار می آیند.
مهمترین دوره در شکل‌گیری شخصیت فرزندان دوران کودکی اوست و بزرگ‌ترین معلمان او در این دوره پدر ، مادرواعضای خانواده می‌باشند.
با این توجه ویژه خانواده ها باید برای ساختن کودکان تجهیز شوند.ودرراستای تجهیز ساختن خود،مطالعه و تجربه را بعنوان اصول اجتناب ناپذیردر دستور کار خود قرار دهند.
برای تحقق این وظیفه خطیروالدین ابتداء بایستی به اهمیت نقش والدین در شکل‌گیری شخصیت کودکان آگاه ودر راستای کسب بهترین روشها تلاش مسئولانه بنمایند.
کودکان مانند آئینه‌ای هستند که آنچه را به آن تابانده شود نشان خواهد داد. پس همان‌گونه که والدین با اخلاقیات نامطلوب ممکن است کودک بی مسئولیت تربیت کنند، والدین آگاه و سلامت هم کودک خلاق و با نشاط تربیت خواهند کرد.
ولی امروزه ازآنجائی‌که اکثریت خانواده ها بعلت ورود به تجمل گرائی وزندگی ماشینی توان تربیت ،کنترل ونظارت آنها کاهش یافته،باید بهترین روش های تربیتی را در جامعه بویژه در خانواده ها گسترش دهیم.
توصیه‌هائی کاربردی عبارتند از:
▪ مواظب باشیم مشکل خود را به کودکان نسبت ندهیم.
در اغلب خانواده‌ها زوجین مشکل دار در روابط زناشوئی دیده می‌شود بچه ها را به‌عنوان مشکل در زندگی مشترک خودمعرفی میکنند.
چرا که اولاً گفتن اینکه بچه مشکل ماست راحتر است
دوما” بچه ها قدرت دفاع ندارند.
ثالثا” اینچنین خانواده هابدنبال توجیه مشکلات خود هستند وبرای فرار از واقعیات ازفرزندان استفاده میکنند.
رابعا”ً کودک در برابر گفته‌های والدین هیچ دفاعی از خود نمی تواند بکند.
رعایت کردن حقوق متقابل واحترام گذاشتن والدین به همدیگردر حضور فرزندان:
چرا که آموزه های والدین نقش تعیین کننده ای درایجاد نگرش کودک نسبت به پدر و مادر دارد.
تعیین واجرای وظائف هر یک از اعضاء خانواده.
در گذشته این نقش‌ها و وظایف تعریف شده بود. مثلاً پدر به‌عنوان نان‌آور خانواده، ولی امروزه به‌دلیل تغییر ساختار جوامع وظایف اعضاء خانواده باید دوباره تعریف شوند تا به‌ویژه از سردرگمی و تشویش کودکان در خانواده جلوگیری شود
مطرح کردن انتظارات والدین از فرزندان ومعیارهای اخلاقی برای قضاوت،
مهم است که کودکان بدانند رفتارهای قابل قبول و غیرقابل قبول از دید والدین کدامند.
نکته دیگر اینکه باید موضع هر دو والد در قابل این رفتارها یکسان باشد یعنی هر دو یک رفتار را بد یا خوب بدانند.
اگر فرزندمان کار ناشایستی انجام داد به او برچسب فرزند بد نزنیم بلکه بگوئیم این کار بد است زیرا،گفتن ”بچه بد“ هم کودک را ازحمایت والدین محروم میکند و هم عزت نفسش را از دست میدهد.
به جای فرزندانمان تصمیم نگیریم،
به او نگوئیم این‌کار را انجام نده بلکه بگوئیم آن کار را انجام بده. به‌عنوان مثال نگوئیم غذا را با دست نخور، بگوئیم غذا را با قاشق بخور؟
بر اعمال و رفتار کودکان نظارت کنیم نه دخالت،
▪ اعمال و حرکات او را مستقیماً کنترل نکنیم بلکه از دور مراقب او باشیم تا وی به توانائی‌های خود شک نکند.
حریم شخصی کودکان را محترم بشماریم،
والدین حتماً زمان وارد شدن به اتاق او اجازه بگیریم تا هم او یاد بگیرد که به حریم خصوصی دیگران باید احترام گذاشت و هم بداند که جای امنی دارد که هیچکس بدون کسب اجازه از او نمی‌تواند به آن وارد شود
نکات یاد شده بسیار کوتاه ولی مهم جهت شخصیت سازی در کودکان و رعایت آنها در تربیت کودکان یک امر اجتناب ناپذیرخواهد بود.
تهیه و تدوین:معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی شهرستان قرچک سروان پاسدار علیرضا تاجیک سعیدی
انتهای پیام/س
ثبت دیدگاه